پارامسی ها پروتوزوئرهای تک سلولی (یونی سلولار) هستند و در شاخه مژه

داران و سلسله پروتیستا طبقه بندی می‌شوند. آنها در آب های آرام و آبگیرهای

 راکد زندگی می‌کنند و بخش اصلی زنجیره غذایی را تشکیل می‌دهند. آنها از

پسمانده جلبکها و سایر موجودات ریز تغذیه می‌کنند و خودشان توسط موجودات

 کوچک دیگر خورده می‌شوند. تمام اعضای شاخه مژه داران (سیلیوفورا) به

وسیله برآمدگی های ریز مو مانندی که مژه نامیده می‌شود حرکت می‌کنند.

پارامسی قادر نیست شکل بدنش را مانند آمیب تغییر دهد زیرا غشای (پوسته

 ی) بیرونی ضخیم و سختی به نام پلیکل دارد. پلیکل غشای سلولی را فرا می‌گیرد.
پارامسی دو نوع هسته دارد. هستهٔ بزرگ ماکرونوکلئوس نامیده می‌شود و

فعالیتهایی مانند تنفس، سنتز پروتئین و هضم غذا را کنترل می‌کند. هستهٔ

 کوچک تر میکرونوکلئوس می‌باشد و تنها در طی تولید مثل به کار گرفته

می‌شود. تولید مثل در پارامسی شامل تبادل DNA بین میکرونوکلئوس است.

 برای انجام این امر دو پارامسی از طول به هم می چسبند و از طریق دهان

 سلولی به هم ملحق می‌شوند. این فرایند گشنگیری نامیده می‌شود و نوعی

 تولید مثل جنسی در میکروارگانیسم ها می‌باشد.

دونوع سیتوپلاسم در پارامسی وجود دارد.سیتوپلاسمی که در کناره‌ها قرار دارد

 صاف و کم تراکم است و اکتوپلاسم نامیده می‌شود. بقیهٔ سیتوپلاسم غلیظ تر

 است و اندو پلاسم نامیده می‌شود.

اگر پارامسی در مسیر حرکت خود با جسم جامدی برخورد کند، مژک ها به

 سمت روبرو می زنند که باعث می شود تا پارامسی دنده عقب برود.

از لحاظ اندازه تک سلولی هایی بزرگ به شمار می آیند. 5 تا 6 عدد از آنها در

 یک میلی متر جا می گیرند و طولی در حدود 180 تا 300 میکرومتر دارند (هر

 میکرومتر برابر یک میلیونیم متر و یک ده هزارم سانتی متر و یک هزارم میلی

متر است). این جانداران ساکن آب شیرین هستند. یعنی غلظت آب بیرون از

 غلظت آب درون بدن این ها بیشتر است. بنابراین طبق پدیده ی اُسمُز آب از

 محیط بیرون به داخل بدن این ها نفوذ می کند. بنابراین حجم آب درون سلول به

تدریج افزایش می یابد.

نوعی تولید مثل جنسی در پارامسی دیده شده است. هنگامی که سلول به

 اندازه کافی رشد کرده و بزرگ شود تقسیم دو تایی کرده و به دو سلول جدید

 تبدیل می شود (توجه داشته باشید که تقسیم دوتایی تولیدمثل غیرجنسی

 است). اگر جاندار در شرایط سخت قرار گیرد هسته یک تقسیم میوز کرده و به

 دو هسته تقسیم می شود. پارامسی ای که چنین کاری کرده است با یک

پارامسی مثل خود کنار هم قرار می گیرند و غشا ها به می پیوندند. سپس

 هسته های میوزی با هم تلفیق شده و تقسیمی صورت گرفته و 4 سلول

جدید به وجود می آیند. در چنین حالتی اگر یک صفت خوب یا بد باشد در تمام

 نسل بعد پخش می شود.

منبع:زیست شناسی پیام نور پلدختر