نخستین بار سال 1895 جان هارش‌برگر (Jan Hrshberger) اصطلاح گیاه‌شناسی قومی یا گیاه‌قوم‌شناسی را ابداع و آن را به عنوان علم مطالعه روابط كاربردی و سودمند، بین انسان و گیاهان پیرامونش از جمله كاربردهای دارویی گیاهان تعریف كرد اما ریچارد اوانس شولتس بود كه آن را به عنوان یك رشته دانشگاهی پایه‌ریزی كرد. گیاه‌قوم‌شناسی تا نیمه قرن بیستم كاملا توصیفی عمل می‌كرد و پژوهشگران این علم فهرستی از گیاهان و كاربرد آنها را گردآوری می‌كردند اما در 60 سال اخیر این علم جنبه تحلیلی و آماری به خود گرفته است و گیاه‌ قوم‌شناسان امروزه با سوالات نظری درگیر هستند. امروز «تنوع‌زیست ـ فرهنگی» مطرح است كه رابطه تنوع‌زیستی و تنوع فرهنگی را مورد بحث قرار می‌هد و گیاه‌شناسی قومی نیز به طور چشمگیری به حمایت از طرح‌های حفاظتی در دو جنبه اجتماعی و زیستی گرایش پیدا كرده است.